görklü bir sada bırakır gerimizde
su damlası işlenmiş kapılar
başlar
aşkın mahzeninde arayışlar
tokmağına her dokunuşunda
kırılgan bir ses duyulur içinden
içerlersin…
şakaklarını süsleyen beyaz anlatır olan
biteni
anlatır ömrünün müsrifi olduğunu,
gözlerinde yitip giden bahara
yalancı şahitliğini
ensenden bir alev topu
sarar benliğini o vakit
domur domur
terlersin…
âh hali kalmamış bahar
bir nevruz sevincinin mirasçısı yap bizi
beynimizi kemiren düşüncelerden kaçır
gel
en mahir hekim bensem de
neşter sende
mezar taşında kalan ‘adsız hikâye”
içli bir ezgi gerisi
anahtarı kayıp sandıklardan sızan
naftalin kokusu
aralık kapılardan uzatılan
titrek bir umutla
tutunursun bir daha turna kanadına
dar güne sakladığın duaya sarınır,
dilersin…
neşidelere kaldı ahval
mührü kırık gönül kapısı
mısra mısra kanatırken yüreğini
bir kabz halinden daha geçersin
ve
yeniden doğuşun huzuru eser efil efil
serinlersin…
