1.Tablo
İlker – Ben bir çocuğum. Unuttukları şey tam da bu. Çocukluğum. Bir insan ne kadar zengin olursa olsun bir daha çocukluğunu satın alamaz. Peki neden benim çocukluğum benden çalınıyor? Ben bir çocuğum. Unuttukları şey tam da bu…
1.Sahne (Bir yemek masası, herkesin kendi tasası)
Anne – Nasıldı günün canım?
İlker – Bugün arkadaşlarla çok keyifli bir drama yaptık anne.
Anne – Drama mı? Sınavla ilgiliydi sanırım.
İlker – Hayır. Konumuz yaşamaktı.
Baba – Yaşamak mı? Çok saçmaymış.
İlker – Neden baba? Mesela sence yaşamak nedir?
Baba – Yaşamak yaşamaktır yahu. Bunun da tarifi mi olur? Uyursun, uyanırsın. Sonra kalkıp çalışırsın. Sonra çalıştıklarını yersin. Tekrar çalışırsın ve sonra tekrar çalışırsın…
İlker – Yani yaşamak çalışmaktır. Gece gündüz dur durak dinlemeden.
Baba – Eh haydi öyle olsun diyelim.
İlker – Peki sence nedir yaşamak anne?
Anne – Bence yaşamak biriktirmektir. Eşya biriktirmek, para biriktirmek, araba biriktirmek…
İlker – Dost biriktirmek?
Anne – Dost mu? Bu saydıklarım biriktiğinde zaten yeterince dostun olur merak etme.
İlker – Bence yaşamak harcamaktır. Harcanmaktır…
Baba – Bol keseden harcamak yaşamak mıdır? Annen ve ben boşuna mı çalışıyoruz? Senin geleceğin için çalışıyoruz. Ne demek yaşamak harcamaktır?
Anne – Hem siz neden ders yapmak yerine saçma saçma dramalar yapıyorsunuz bakalım? Biz onca parayı o okula böyle tuhaf işler yüzünden mi döküyoruz? Yarın gelip müdürünüzle konuşacağım.
İlker – Konuşmak mı? Şikâyet mi edeceksin yine insanları? Eğlenmek, eğlenirken öğrenmek ne zamandan beri saçma olmuş?
Baba – Ders çalışmana, sene sonunda gireceğin sınava bir katkısı var mı? Yok! O hâlde bu şekilde işler peşinde koşmaktansa bence artık yemeğini yemeli ve hemen dersinin başına geçmelisin. Derhal hem de. Afiyet olsun…
2.Tablo:
İlker – Ben bir çocuğum. Unuttukları şey tam da bu. Çocukluğum. Bence yaşamak harcamaktır dedim ya bunu aslında kendim için söylemedim. Büyükler, çocukluğumu harcadıkları için söyledim. Hepsinin şikâyet ettiği ve asla olmak istediklerine ulaşamadıkları yaşamlarının suçlusu ben değilim. Bu yüzden çocukluğumu harcayamazlar. Ben saklambaç oynamak istiyorum. Kaybolmak istiyorum sokaklarda. Test çözmekten değil oyun oynamaktan yorulmak istiyorum. Denenmek istemiyorum. Denemek istiyorum. Yaşamı, güzel olan her şeyi denemek…
2.Sahne (Bir yemek masası, kim bilir kimin yasası?)
İlker – Bu akşam sizinle konuşmam gereken bir konu var.
Anne – Özel ders aldığın öğretmenini değiştirmek istiyorsan o meseleyi unut. Alanının en iyisini bulduk getirdik sana.
Baba – Harçlığına da yeni zam yaptık! İlker – Konuşacağım şey müzik dersiyle ilgili. Öğretmenimiz bir koro kuruyor. Benim sesimin güzel olduğunu söyledi.
Anne – Güldürme beni İlker. Senin sesin güzel mi? Eğer öyle olsaydı ben bilirdim.
Baba – Bizim sülalede sesi güzel olan tek bir kişi bile yok. Öğretmenin dalga geçmiş seninle.
İlker – Benim sesimi bir kez bile duymadan neden böyle düşünüyorsunuz?
Anne – İyi de sen şarkı bile dinlemezsin ki… Bir de şarkı mı söyleyeceksin?
İlker – Dinlerim anne! Sen bana şarkı dinlememi yasakladığın için dinlemiyorum.
Baba – Biliyorsun bu sene sınav senen. Şarkı da yok konser de…
İlker – Fakat ben koroya katılmak istiyorum. Hem Berk de katıldı.
Anne – Bunun böyle olacağı belliydi. Yarın derhal okula gidiyorum.
İlker – Yine ne oldu acaba? Koro kurmak isteyen bir müzik öğretmenini mi şikâyet edeceksin?
Anne – Sınava çalışan öğrencileri koroya alan öğretmeni şikâyet edeceğim.
İlker – Beni engellediğiniz yetmiyormuş gibi şimdi de arkadaşlarıma mı yasaklar koyacaksınız? Bakın şöyle yapalım, ben bu meseleyi size hiç açmamış olayım. Koroya da girmeyeceğim anlaşıldı zaten. Siz de insanları rahat bırakın.
Baba – Aferin çabuk öğreniyorsun.
İlker – Kalbim her kırıldığında bana aferin diyen bir ailem var ne güzel!
Anne – Bence artık yemeğini yemeli ve kalp kırıklarını testlerinle tedavi etmelisin. Afiyet olsun…
3.Tablo
İlker – Hangi seçenek bunca kalp kırıklığına derman olabilir? Aşağıdakilerden hangisi yüreğimin kanamasını durdurabilir? Hangisi hayatımın akışını bozan cümledir? A mı? Yoksa hepsi mi? Ben bir çocuğum. Unuttukları şey tam da bu. Çocukluğum…
Yapma şunu demek hoşunuza gidiyor
Atlama oradan, tutma onu
Sıçrama şuradan
Geçme aradan
Düşme sakın
Dayak yakın…
Siz hiç hata yapmadınız mı
Bir şeyleri kırmadınız mı
Hep mi kalp kırıyor büyükler vazo kırmak yerine…
