AKLIM UZAKLARA, TÜRKİSTAN BOZKIRLARINA SÜRÜKLENİYOR-Nia S. AMİRA/Endonezya

AKLIM UZAKLARA, TÜRKİSTAN BOZKIRLARINA SÜRÜKLENİYOR

Nia S. AMİRA/Endonezya

Çeviren: Hüseyin VARLIK

Melodili çalan müziğin sesini belli belirsiz duydum.

Uzanan bozkırın arkasından.

Kişneyen atların toynaklarını duydum.

Gün boyunca kimler ziyaret edecek?

Bozkırın arkasından duyulan yumuşak müzik.

Sevgilisini hasretle bekleyen bir kadın gibi.

Ve kararsız bir şekilde demir atmış hissediyorum.

Sevgilim, daha kaç dolunay beklemem gerekiyor?

Sabahın erken saatleri, koyunları salma zamanı.

Papatya çiçekleriyle kaplı bozkırda özgürce koşabildiğimi hissediyorum.

Bahar esintisinde saçlarım dağılmış.

Ey koruyucu meleğim,

Kalın şallarım bile bu bedenin soğuğuna dayanamıyor.

Güzel anılarla dolu Türkistan’da.

Bir zamanlar İpek Yolu kervanlarının

Eşeklerinin ve atlarının geçtiği yollarda.

Evin köşelerinde kadınlar çok sevdikleri

İpek kilimlerini dokumakla meşguller.

Burada dut bahçesinde,

Sonsuz güzellikler etrafında koşuşturuyorum.